بررسی فراوانی علایم گوارشی در بیماران دیابتی نوع ۲، و همراهی آن با میزان کنترل قند خون و طول مدت ابتلا به دیابت

چکیدهمقدمه: دیابت کنترل نشده ی طول کشیده، می تواند روی حرکت و عملکرد دستگاه گوارش تاثیر بگذارد و تمام دستگاه گوارش از مری تا ناحیه آنورکتال را درگیر کند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین فراوانی علایم گوارشی در بیماران دیابتی نوع 2 و همراهی آن با سن، جنس، میزان کنترل قند خون و طول مدت ابتلا به دیابت است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش مقطعی روی 350 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به کلینیک مرکز تحقیقات دیابت اهواز با روش نمونه گیری تصادفی ساده در سال 1389 انجام شد. داده ها توسط پرسش نامه جمع آوری و توسط آزمون های تی مستقل و مجذور خی در نرم افزار spss، نسخه ی 18 تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سن بیماران 11±56 سال بود. فراوانی علایم گوارشی معادل 67% محاسبه گردید. شایع ترین علایم گوارشی به ترتیب یبوست (43%)، نفخ شکم (35%) و رگورژیتاسیون (31%) بود. فراوانی کلی علایم گوارشی با طول مدت ابتلا به دیابت همراهی داشت (001/0>p). افزایش سطح گلوکز ناشتا در پلاسما، فراوانی علایم گوارشی را افزایش داد (003/0=p). فراوانی علایم گوارشی در زنان نسبت به مردان بالاتر بود (001/0p<). با افزایش سن بیماران، فراوانی علایم گوارشی بیشتر گردید (003/0=p). فراوانی علایم گوارشی با سطح هموگلوبین a1c و bmi همراهی نداشت. نتیجه گیری: فراوانی علایم گوارشی در بیماران دیابتی نوع 2، 67% است و شایع ترین علایم گوارشی به ترتیب یبوست، نفخ شکم و رگورژیتاسیون می باشند. فراوانی علایم گوارشی با میزان کنترل حاد قند خون (fbs)، طول مدت ابتلا به دیابت، جنس زن و سن بیمار همراهی دارد ولی با سطح هموگلوبین a1c و bmi همراهی ندارد.